Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην επανένταξη του έφηβου που νοσεί στο σχολικό πλαίσιο είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ο εκπαιδευτικός είναι σε θέση να βοηθήσει τον έφηβο να προσαρμοστεί επιτυχώς στο σχολικό περιβάλλον. Η βοήθεια αυτή, είναι συνήθως πρακτική και συναισθηματική μαζί.
Αρχικά, ο εκπαιδευτικός βοηθάει τον έφηβο σε μαθησιακό επίπεδο, καλύπτοντας μαζί του την ύλη των μαθημάτων που έχασε κατά τη διάρκεια της θεραπείας του. Του δίνει σημειώσεις και τον ενημερώνει για την ύλη που έχασε. Τον βοηθά ατομικά αλλά διακριτικά μέσα στην τάξη. Έχει το νου του στην καθημερινή επανάληψη για την κάλυψη της ύλης. Δεν του μεταδίδει άγχος για τις επιδόσεις γιατί αυτό δεν θα βοηθήσει το παιδί στη νέα του πορεία στη σχολική ζωή.
Εκτός από το εκπαιδευτικό κομμάτι όμως, ο έφηβος νιώθει άγχος και φόβο για τον ερχομό του στο σχολείο, νιώθει αδύναμος να αντιμετωπίσει τους συνομηλίκους. Νιώθει ότι τα παιδιά θα είναι ‘σκληρά’ παιδιά και οι άνθρωποι που θα συναντήσει ‘περίεργοι’ και ‘αδιάκριτοι’.
Οι Yule & Gold (199
Σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα υποδέχεται τον έφηβο με εφόδια για να τον βοηθήσει. Σύμφωνα με τον Dyregov (1991) το σχολείο είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας του παιδιού, γιατί στο σχολείο τα παιδιά ανακτούν την χαμένη τους κοινωνικότητα. Στο σχολείο ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους, ανακτούν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση, κοινωνικοποιούνται, ξεχνιούνται και γελούν. Η επανένταξη επαναφέρει τον μαθητή σε μια φυσιολογική καθημερινότητα που τόσο έχει ανάγκη μετά το πέρας της ασθένειας.
Οι φίλοι και οι συμμαθητές είναι εκεί να βοηθήσουν και να λάβουν οδηγίες από την εκπαιδευτική κοινότητα για το σημαντικό τους έργο. Συνήθως οι συμμαθητές δεν είναι ούτε σκληροί ούτε περίεργοι, επιδεικνύουν συμπόνια και αλτρουισμό και αντιμετωπίζουν το ρόλο που τους αναθέτουν οι εκπαιδευτικοί με ιδιαίτερη ωριμότητα και σύνεση. Μέσω της σωστής συνεργασίας με τους δασκάλους τους βοηθούν σημαντικά και αποτελεσματικά τον έφηβο συμμαθητή τους στην επανένταξη και τη φυσιολογική καθημερινότητα.
3) στο βιβλίο τους “Wise Before the Event” δίνουν ορισμένες κατευθύνσεις για το πώς να αντιμετωπίσει το σχολείο μια ενδεχόμενη κρίση χρόνιας νόσου. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να οργανώσει σωστά το περιβάλλον του εφήβου, να ενημερώσει συμμαθητές και συναδέλφους και να ορίσει αρμοδιότητες στον καθένα. Επίσης η συνεργασία ολόκληρης της σχολικής κοινότητας με τους ειδικούς που πλαισιώνουν το παιδί είναι απαραίτητη και επιτακτική. Ένας εκ των εκπαιδευτικών αναλαμβάνει την επικοινωνία με τους συμβούλους, ειδικούς παιδαγωγούς, ψυχολόγους και ιατρούς για την συναισθηματική στήριξη του έφηβου και της οικογένειας του.
